Ο ουρανός είναι σκοτεινός. Ένας μοναχικός άντρας διασχίζει επικίνδυνα τοπία, κουβαλώντας φορτία που πρέπει οπωσδήποτε να παραδοθούν. Ίσως να πέφτει και λίγη βροχή. Ίσως να ακούγεται και κάποια μελαγχολική μουσική. Κάθε αποστολή είναι και πιο σημαντική. Κάθε φορτίο είναι θέμα επιβίωσης. Μπροστά σας απλώνεται μια γκρίζα, σιωπηλή Αμερική – μια χώρα διαλυμένη, που πρέπει να ενωθεί ξανά, ένα πακέτο τη φορά. Εσείς είστε ο μοναδικός σύνδεσμος. Το τελευταίο νήμα ελπίδας. Είστε ο … Winston Green.
Καλώς ήρθατε στο Deliver At All Costs – και όχι στο Death Stranding. Άλλο παιχνίδι, άλλοι κανόνες. Εδώ, δεν ενώνουμε την ανθρωπότητα. Περνάμε από πάνω της…με φορτηγάκι.
Κάπου ανάμεσα στο Crazy Taxi, το Grand Theft Auto 2, το Blast Corps, τα Micro Machines και την κινηματογραφική και δημιουργικότητα τρέλα του ’50, γεννιέται ένα παιχνίδι που δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά – και αυτό είναι η μεγαλύτερη του δύναμη.
Το Deliver At All Costs, η πρώτη κυκλοφορία του σουηδικού στούντιο Far Out Games, με έδρα το Γκέτεμποργκ, ξεκίνησε ως φοιτητικό project και εξελίχθηκε σε πλήρη κυκλοφορία με την υποστήριξη της Konami Digital Entertainment, η οποία ανέλαβε την έκδοση και διανομή του. Το παιχνίδι δεν προσπαθεί να κατακτήσει το gaming με επικές αφηγήσεις ή τεχνολογικά άλματα. Αντιθέτως, βουτά με φόρα στη χαοτική απλότητα ενός arcade sandbox παιχνιδιού, βάζοντας σε πρώτο πλάνο την απενοχοποιημένη διασκέδαση, την υπερβολή και –κυριολεκτικά– την καταστροφή.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ο παίκτης μεταφέρεται στην πόλη St. Monique του 1959: μια πόλη γεμάτη διαφημίσεις εποχής, μουσική swing, αυτοκίνητα άλλης εποχής και γραφικούς πελάτες που έχουν την ατυχία να χρειάζονται… εσάς.
Αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Winston Green, ενός κούριερ με περισσότερο ταλέντο στο χάος παρά στην παράδοση, ξεκινάτε μια σειρά από ολοένα και πιο παράλογες αποστολές, με στόχο –θεωρητικά– να μεταφέρετε εμπόρευμα στον προορισμό του. Στην πράξη, όμως, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να σπείρετε τον όλεθρο στη διαδρομή, να συγκρουστείτε με οχήματα, να εκραγείτε μαζί με τα πυροτεχνήματα που έχετε στο φορτηγό σας, να μεταφέρετε ένα ψάρι που προσπαθεί να αποδράσει από το φορτηγό σας και πολλά άλλα.
Η βασική ιδέα είναι απλή: πάρτε το φορτίο, οδηγήστε μέχρι τον προορισμό, μην το καταστρέψετε (ή τουλάχιστον όχι εντελώς). Κάθε αποστολή είναι μια μικρή θεατρική παράσταση… καταστροφής. Η φυσική του παιχνιδιού είναι επίτηδες υπερβολική – θα χάνετε συχνά τον έλεγχο του οχήματος σας, το φορτηγό σας ανατρέπεται συνεχώς, οι στροφές δεν συγχωρούν, τα κτίρια καταρρέουν με το παραμικρό χτύπημα. Όλα μοιάζουν με καρτούν, σαν να έχετε παγιδευτεί σε έναν ρετρό Looney Tunes εφιάλτη, όπου κάθε αντικείμενο, κτίριο ή όχημα στον χάρτη είναι και μια δυνητική έκρηξη.
Το Deliver At All Costs ξεχωρίζει γιατί δεν σας πιέζει με «καλύτερες διαδρομές» ή «σωστές λύσεις». Αντίθετα, σας καλεί να πειραματιστείτε, να καταστρέψετε, να αποτύχετε με θεαματικό τρόπο. Κάθε επιτυχής παράδοση συνοδεύεται από ένα αίσθημα «το έκανα με τον δικό μου τρόπο» – και αυτό είναι πολύ πιο ικανοποιητικό από ένα παραδοσιακό σύστημα βαθμολόγησης. Η χαοτική προσέγγιση του gameplay κάνει εντέλει, την κάθε διαδρομή, μοναδική.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι ότι σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος και ό,τι τον αποτελεί, μπορεί να καταστραφεί. Οι παίκτες μπορούν και συνήθως επιβάλλεται να περάσουν μέσα από διάφορα εμπόδια, δέντρα, ακόμη και κτίρια. Ουσιαστικά δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να μπει ανάμεσα σε εσάς και την ολοκλήρωση των παραδόσεων που έχετε αναλάβει.
Η St. Monique δεν είναι απλώς μια πόλη. Είναι ένα ζωντανό σκηνικό που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού. Ο σχεδιασμός της αποπνέει μια μελαγχολική γοητεία του ’50, με neon φώτα, γωνιακά μπακάλικα, μαγαζιά και επιχειρήσεις, διαφημίσεις που μαγνητίζουν από μια άλλη –και πιο παράξενη– εποχή. Το ραδιόφωνο του Winston παίζει swing, jazz, surf rock και παράξενες διαφημίσεις που δίνουν χαρακτήρα και βάθος σε αυτό το σύμπαν. Μπορεί να μην έχει τον ανοιχτό κόσμο του GTA, αλλά έχει ψυχή – και μια αίσθηση ταυτότητας που το κάνει αρκετά ενδιαφέρον, σουρεαλιστικό και ανέλπιστα διασκεδαστικό.
Ωστόσο, η δομή της ιστορίας είναι ίσως το αδύναμο σημείο του παιχνιδιού. Χωρισμένη σε τρεις πράξεις, η αφήγηση παρακολουθεί τον Winston να μπλέκεται σε ολοένα και πιο παράλογες καταστάσεις, αλλά σπάνια προσφέρει πραγματικό βάθος ή εξέλιξη. Οι χαρακτήρες είναι περισσότερο αρχέτυπα παρά πρόσωπα με ουσία, κάτι που δεν ενοχλεί ιδιαίτερα, αφού το παιχνίδι έτσι κι αλλιώς έχει στόχο το κωμικό και το υπερβολικό.
Την ίδια ώρα οι αποστολές -αν και ικανοποιητικές από πλευράς πλήθους- μετά από κάποιο σημείο τείνουν να γίνουν επαναλαμβανόμενες. Το τελικό αποτέλεσμα περιορίζεται συνήθως σε αποστολές του τύπου “Πάρτε το συγκεκριμένο δέμα από το ένα σημείο και παραδώστε το στο άλλο σημείο”, χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν οι ιδέες και η ποικιλία στο είδος των δεμάτων που θα μεταφέρετε, καθώς και τις συνθήκες, τις συνέπειες και επακόλουθα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους.
Το παιχνίδι, αν και αρκετά απλό στον σχεδιασμό του, έχει σταθερό frame rate, ακόμα και σε πιο απαιτητικά σημεία μεγάλων και εκτενών καταστροφών στον χάρτη. Σαφώς καλύτερη δουλειά σίγουρα θα μπορούσε γίνει κυρίως στο κομμάτι του animation και των cutscenes, τα οποία μοιάζουν δυστυχώς βγαλμένα από άλλη -προηγούμενη- γενιά. Υπάρχουν κάποια bugs – κυρίως στον τρόπο συμπεριφοράς του οχήματος ή σε σημεία αποστολών που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν (αν δεν πάτε ακριβώς στο σημείο που πρέπει ή, παραδείγματος χάριν, κουνήσετε κάποιο κιβώτιο).
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν αφαιρούν σημαντικά από το τελικό αποτέλεσμα και τη συνολική εμπειρία. Τέλος, τα loading times είναι σύντομα, αν και η ύπαρξή τους κατά την αλλαγή από περιοχή σε περιοχή είναι ακατανόητη, η μουσική είναι άρτια επιλεγμένη και η αισθητική του τίτλου, ιδιαίτερη.
Όταν τελειώσουν οι βασικές αποστολές και η κεντρική ιστορία – διάρκειας περίπου δέκα ωρών – το sandbox κομμάτι του τίτλου αναλαμβάνει τον ρόλο να επεκτείνει σημαντικά τη διάρκεια “ζωής” του παιχνιδιού. Υπάρχει αρκετό περιεχόμενο για όσους θέλουν να ανακαλύψουν κρυφά σημεία του χάρτη, να κάνουν speedruns, ή απλώς να προκαλέσουν τον απόλυτο όλεθρο στην πόλη με τα αγαπημένα τους οχήματα.
Το Deliver At All Costs είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι παράδοσης δεμάτων. Είναι μια ωδή στη χαοτική και χωρίς ειρμό απόλαυση. Στη χαμένη τέχνη της απενεχοποιημένης διασκέδασης. Δεν είναι τέλειο, ούτε προσποιείται ότι είναι. Είναι τίμιο, απολαυστικό, και, κυρίως, δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά.
Δεν θα σας αλλάξει τη ζωή – αλλά θα σας χαρίσει στιγμές άφθονου γέλιου, διασκέδασης και…καταστροφής. Εντέλει, άλλωστε, ίσως αυτό να είναι το μόνο που, κάποιες φορές, χρειάζεται και αναζητά κανείς από ένα παιχνίδι.
Το Deliver At All Costs κυκλοφορεί από τις 22/5/25 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.
The post Deliver At All Costs | Review first appeared on GameOver.
The post Deliver At All Costs | Review appeared first on GameOver.
Καλώς ήρθατε στο Deliver At All Costs – και όχι στο Death Stranding. Άλλο παιχνίδι, άλλοι κανόνες. Εδώ, δεν ενώνουμε την ανθρωπότητα. Περνάμε από πάνω της…με φορτηγάκι.
Κάπου ανάμεσα στο Crazy Taxi, το Grand Theft Auto 2, το Blast Corps, τα Micro Machines και την κινηματογραφική και δημιουργικότητα τρέλα του ’50, γεννιέται ένα παιχνίδι που δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά – και αυτό είναι η μεγαλύτερη του δύναμη.
Το Deliver At All Costs, η πρώτη κυκλοφορία του σουηδικού στούντιο Far Out Games, με έδρα το Γκέτεμποργκ, ξεκίνησε ως φοιτητικό project και εξελίχθηκε σε πλήρη κυκλοφορία με την υποστήριξη της Konami Digital Entertainment, η οποία ανέλαβε την έκδοση και διανομή του. Το παιχνίδι δεν προσπαθεί να κατακτήσει το gaming με επικές αφηγήσεις ή τεχνολογικά άλματα. Αντιθέτως, βουτά με φόρα στη χαοτική απλότητα ενός arcade sandbox παιχνιδιού, βάζοντας σε πρώτο πλάνο την απενοχοποιημένη διασκέδαση, την υπερβολή και –κυριολεκτικά– την καταστροφή.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ο παίκτης μεταφέρεται στην πόλη St. Monique του 1959: μια πόλη γεμάτη διαφημίσεις εποχής, μουσική swing, αυτοκίνητα άλλης εποχής και γραφικούς πελάτες που έχουν την ατυχία να χρειάζονται… εσάς.
Αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Winston Green, ενός κούριερ με περισσότερο ταλέντο στο χάος παρά στην παράδοση, ξεκινάτε μια σειρά από ολοένα και πιο παράλογες αποστολές, με στόχο –θεωρητικά– να μεταφέρετε εμπόρευμα στον προορισμό του. Στην πράξη, όμως, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να σπείρετε τον όλεθρο στη διαδρομή, να συγκρουστείτε με οχήματα, να εκραγείτε μαζί με τα πυροτεχνήματα που έχετε στο φορτηγό σας, να μεταφέρετε ένα ψάρι που προσπαθεί να αποδράσει από το φορτηγό σας και πολλά άλλα.
Η βασική ιδέα είναι απλή: πάρτε το φορτίο, οδηγήστε μέχρι τον προορισμό, μην το καταστρέψετε (ή τουλάχιστον όχι εντελώς). Κάθε αποστολή είναι μια μικρή θεατρική παράσταση… καταστροφής. Η φυσική του παιχνιδιού είναι επίτηδες υπερβολική – θα χάνετε συχνά τον έλεγχο του οχήματος σας, το φορτηγό σας ανατρέπεται συνεχώς, οι στροφές δεν συγχωρούν, τα κτίρια καταρρέουν με το παραμικρό χτύπημα. Όλα μοιάζουν με καρτούν, σαν να έχετε παγιδευτεί σε έναν ρετρό Looney Tunes εφιάλτη, όπου κάθε αντικείμενο, κτίριο ή όχημα στον χάρτη είναι και μια δυνητική έκρηξη.
Το Deliver At All Costs ξεχωρίζει γιατί δεν σας πιέζει με «καλύτερες διαδρομές» ή «σωστές λύσεις». Αντίθετα, σας καλεί να πειραματιστείτε, να καταστρέψετε, να αποτύχετε με θεαματικό τρόπο. Κάθε επιτυχής παράδοση συνοδεύεται από ένα αίσθημα «το έκανα με τον δικό μου τρόπο» – και αυτό είναι πολύ πιο ικανοποιητικό από ένα παραδοσιακό σύστημα βαθμολόγησης. Η χαοτική προσέγγιση του gameplay κάνει εντέλει, την κάθε διαδρομή, μοναδική.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι ότι σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος και ό,τι τον αποτελεί, μπορεί να καταστραφεί. Οι παίκτες μπορούν και συνήθως επιβάλλεται να περάσουν μέσα από διάφορα εμπόδια, δέντρα, ακόμη και κτίρια. Ουσιαστικά δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να μπει ανάμεσα σε εσάς και την ολοκλήρωση των παραδόσεων που έχετε αναλάβει.
Η St. Monique δεν είναι απλώς μια πόλη. Είναι ένα ζωντανό σκηνικό που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού. Ο σχεδιασμός της αποπνέει μια μελαγχολική γοητεία του ’50, με neon φώτα, γωνιακά μπακάλικα, μαγαζιά και επιχειρήσεις, διαφημίσεις που μαγνητίζουν από μια άλλη –και πιο παράξενη– εποχή. Το ραδιόφωνο του Winston παίζει swing, jazz, surf rock και παράξενες διαφημίσεις που δίνουν χαρακτήρα και βάθος σε αυτό το σύμπαν. Μπορεί να μην έχει τον ανοιχτό κόσμο του GTA, αλλά έχει ψυχή – και μια αίσθηση ταυτότητας που το κάνει αρκετά ενδιαφέρον, σουρεαλιστικό και ανέλπιστα διασκεδαστικό.
Ωστόσο, η δομή της ιστορίας είναι ίσως το αδύναμο σημείο του παιχνιδιού. Χωρισμένη σε τρεις πράξεις, η αφήγηση παρακολουθεί τον Winston να μπλέκεται σε ολοένα και πιο παράλογες καταστάσεις, αλλά σπάνια προσφέρει πραγματικό βάθος ή εξέλιξη. Οι χαρακτήρες είναι περισσότερο αρχέτυπα παρά πρόσωπα με ουσία, κάτι που δεν ενοχλεί ιδιαίτερα, αφού το παιχνίδι έτσι κι αλλιώς έχει στόχο το κωμικό και το υπερβολικό.
Την ίδια ώρα οι αποστολές -αν και ικανοποιητικές από πλευράς πλήθους- μετά από κάποιο σημείο τείνουν να γίνουν επαναλαμβανόμενες. Το τελικό αποτέλεσμα περιορίζεται συνήθως σε αποστολές του τύπου “Πάρτε το συγκεκριμένο δέμα από το ένα σημείο και παραδώστε το στο άλλο σημείο”, χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν οι ιδέες και η ποικιλία στο είδος των δεμάτων που θα μεταφέρετε, καθώς και τις συνθήκες, τις συνέπειες και επακόλουθα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους.
Το παιχνίδι, αν και αρκετά απλό στον σχεδιασμό του, έχει σταθερό frame rate, ακόμα και σε πιο απαιτητικά σημεία μεγάλων και εκτενών καταστροφών στον χάρτη. Σαφώς καλύτερη δουλειά σίγουρα θα μπορούσε γίνει κυρίως στο κομμάτι του animation και των cutscenes, τα οποία μοιάζουν δυστυχώς βγαλμένα από άλλη -προηγούμενη- γενιά. Υπάρχουν κάποια bugs – κυρίως στον τρόπο συμπεριφοράς του οχήματος ή σε σημεία αποστολών που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν (αν δεν πάτε ακριβώς στο σημείο που πρέπει ή, παραδείγματος χάριν, κουνήσετε κάποιο κιβώτιο).
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν αφαιρούν σημαντικά από το τελικό αποτέλεσμα και τη συνολική εμπειρία. Τέλος, τα loading times είναι σύντομα, αν και η ύπαρξή τους κατά την αλλαγή από περιοχή σε περιοχή είναι ακατανόητη, η μουσική είναι άρτια επιλεγμένη και η αισθητική του τίτλου, ιδιαίτερη.
Όταν τελειώσουν οι βασικές αποστολές και η κεντρική ιστορία – διάρκειας περίπου δέκα ωρών – το sandbox κομμάτι του τίτλου αναλαμβάνει τον ρόλο να επεκτείνει σημαντικά τη διάρκεια “ζωής” του παιχνιδιού. Υπάρχει αρκετό περιεχόμενο για όσους θέλουν να ανακαλύψουν κρυφά σημεία του χάρτη, να κάνουν speedruns, ή απλώς να προκαλέσουν τον απόλυτο όλεθρο στην πόλη με τα αγαπημένα τους οχήματα.
Το Deliver At All Costs είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι παράδοσης δεμάτων. Είναι μια ωδή στη χαοτική και χωρίς ειρμό απόλαυση. Στη χαμένη τέχνη της απενεχοποιημένης διασκέδασης. Δεν είναι τέλειο, ούτε προσποιείται ότι είναι. Είναι τίμιο, απολαυστικό, και, κυρίως, δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά.
Δεν θα σας αλλάξει τη ζωή – αλλά θα σας χαρίσει στιγμές άφθονου γέλιου, διασκέδασης και…καταστροφής. Εντέλει, άλλωστε, ίσως αυτό να είναι το μόνο που, κάποιες φορές, χρειάζεται και αναζητά κανείς από ένα παιχνίδι.
Το Deliver At All Costs κυκλοφορεί από τις 22/5/25 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.
The post Deliver At All Costs | Review first appeared on GameOver.
The post Deliver At All Costs | Review appeared first on GameOver.