Έχοντας παίξει το The Last of Us Part II στην αρχική του εποχή, κάτι λιγότερο από πέντε χρόνια πριν, όταν εκείνο έγινε διαθέσιμο για PlayStation 4, φαντάζει μάλλον οξύμωρο το να καλείται κάποιος να μιλήσει ακόμα μια φορά για αυτό. Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του πρώτου The Last of Us, του υπέροχου ταξιδιού του Joel και της Ellie σε έναν μετα-αποκαλυψιακό, κατεστραμμένο κόσμο ήρθε με αξιώσεις. Αξιώσεις τις οποίες ικανοποίησε, ξεπέρασε και έθεσε νέα επίπεδα ποιότητας σε τίτλους που στηρίζονται αμιγώς στο αφηγηματικό κομμάτι τους.
Ακόμα και αν, λόγω ορισμένων σκηνών και περιεχομένου, ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων, κατάφερε να χτίσει το μύθο του βήμα-βήμα μέσα στα χρόνια, μέχρι το σήμερα. Μέχρι αυτή την ώρα που το The Last of Us Part ΙΙ Remastered ξεφεύγει, επιτέλους, από τα στενά όρια του PlayStation, και γίνεται διαθέσιμο στους κατόχους υπολογιστών.
Στο πρώτο μέρος του τίτλου, οι κάτοχοι υπολογιστών είχαν την ευκαιρία να ακολουθήσουν τα βήματα του Joel και της Ellie σε έναν κόσμο τόσο απόμακρο, αλλά και τόσο πιστευτό – έναν κόσμο σκληρό και άδικο, όπου όλοι όσοι επιβίωσαν προσπάθησαν να βρουν τα πατήματά τους και να αντέξουν στις προκλήσεις που έρχονται εκατέρωθεν: από τους ανθρώπους εχθρικών ομάδων και από τους μολυσμένους που καραδοκούν στα πιο απίθανα μέρη. Το The Last of Us II Part 2 Remastered έρχεται να απογειώσει την εμπειρία του πρώτου.
Να μεταφέρει αυτό το ταξίδι σε επίπεδα περισσότερο συγκινησιακά και με έντονη φόρτιση, αναγκάζοντας τον παίκτη να ανοίξει λίγο τα όρια του μυαλού του, όσο στενά και αν είναι αυτά, αλλά και να μπει στη θέση των πρωταγωνιστών – και ιδίως των πρωταγωνιστριών του τίτλου. Να τις καταλάβει. Να τις δικαιολογήσει. Να νιώσει τον πόνο τους και να αισθανθεί τα κίνητρα πίσω από κάθε δάκρυ, αλλά και από κάθε έκρηξη οργής.
Το The Last of Us Part II Remastered θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως το «παιχνίδι της διπλανής πόρτας». Αυτό που αφηγείται μπορεί να γίνει τόσο οικείο, αλλά και τόσο ξένο, όσο μπορεί να είναι ο γείτονας που μένει στο δίπλα σπίτι. Και αυτό από μόνο του μπορεί να εγείρει έντονη διάθεση για συζήτηση.
Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία της αρχικής έκδοσης μάλλον δεν έχει νόημα να μην μιλήσουμε για την πλοκή και τα spoilers. Και πάλι, ωστόσο, προτιμούμε να μην το κάνουμε, ως ένδειξη σεβασμού σε όσους θα ξεκινήσουν το παρθενικό τους ταξίδι στους υπολογιστές. Στο αρχικό μας κείμενο, ο Νικόλας Μαρκόγλου περιγράφει αναλυτικά το παιχνίδι, αφήνοντας ψήγματα από την πλοκή του τίτλου (τα οποία και ευελπιστούμε ότι θα ικανοποιήσουν τους αναγνώστες του παρόντος κειμένου σε αυτή τη φάση), αλλά και δίνοντας μια πλήρη εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσεται η μάχη, για τις βελτιώσεις σε σχέση με το πρώτο The Last of Us, αλλά και τις νέες κινήσεις (όπως η πρηνηδόν κίνηση) που μπορεί, πολύ συχνά, να κάνουν τη διαφορά στην εξέλιξη του παιχνιδιού.
Σε μεταγενέστερο review του για το The Last of Us Part II Remastered του PlayStation 5, ο Χρήστος Ντίνος μιλά διεξοδικά για όλες τις προσθήκες της συγκεκριμένης έκδοσης. Αναφέρεται στο No Return, το roguelike mode που προστίθεται και δίνει μια διαφορετική νότα δράσης σε σχέση με το κυρίως παιχνίδι. Μας μιλά για το Guitar Free Play, το οποίο και επιτρέπει στον παίκτη να παίξει με μια…ιδιαίτερη κιθάρα, ένα όργανο που παίζει τον δικό του ρόλο στο βασικό παιχνίδι και σίγουρα θα συγκινήσει τους παίκτες.
Αναφέρεται, επίσης, στα πρόσθετα documentaries, ειδικά στο κομμάτι των Lost Levels και την όποια αξία μπορούν να έχουν αυτά για όσους παρακολουθούν στενά το κομμάτι της ανάπτυξης τίτλων, αλλά και τις δυσκολίες που αυτό περιλαμβάνει.
Πράγματι, ολόκληρο το περιεχόμενο της έκδοσης για PlayStation 5 περιλαμβάνεται αυτούσιο στην έκδοση των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε να κάνουμε και με έναν πραγματικά υπέροχο τεχνικό τομέα. Με το αρχικό παιχνίδι να είναι ήδη υπέροχο, με πανέμορφα γραφικά και εξαιρετική κινηματογραφική αίσθηση, η remastered έκδοση έρχεται να το κάνει ακόμα καλύτερο.
Καλύτερες υφές και χρώματα, εντονότερες σκιές και πιο αληθοφανείς φωτισμοί συνθέτουν το παζλ των οπτικών βελτιώσεων για όλους όσους επιθυμούν να βιώσουν την καλύτερη έκδοση του τίτλου μπροστά από την οθόνη των υπολογιστών τους. Το μεγαλύτερο ζήτημα, ωστόσο, έχει να κάνει με την απόδοση στους υπολογιστές. Μετά το φιάσκο της έκδοσης του The Last of Us: Part 1 – Remastered, το φλέγον ζήτημα έχει να κάνει με το πόσο σωστά στέκεται το PC port απέναντι στο ιδιαίτερο οικοσύστημα των υπολογιστών.
Ευτυχώς, η Naughty Dog φαίνεται ότι πήρε το μήνυμα και αυτή τη φορά, μαζί με τον εξωτερικό συνεργάτη της, έρχεται να παραδώσει ένα εξαιρετικό port. Ασχοληθήκαμε κυρίως με το παιχνίδι παίζοντας σε ένα μηχάνημα με έναν i7 επεξεργαστή δωδέκατης γενιάς, με τα γραφικά να αναλαμβάνει μια RTX 3080 και με τη Full HD ανάλυση να είναι και η native ανάλυση της οθόνης, και μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως το The Last of Us: Part 2 – Remastered είναι πραγματικά ένα χάρμα οφθαλμών.
Φωτισμοί, υφές και λεπτομέρειες μοντέλων δεν εμπόδισαν ούτε στιγμή το παιχνίδι να πέσει από τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, προσφέροντας αυτή τη γλυκιά αίσθηση ροής στο μάτι και μη θυμίζοντας σε τίποτα το λανσάρισμα του πρώτου τίτλου της σειράς στους υπολογιστές. Πειραματιστήκαμε επίσης και με την ενεργοποίηση του DLSS 3 αρκετά συχνά, αν και το default αποτέλεσμα μας ικανοποίησε εξ’ αρχής και δεν χρειάστηκε να ασχοληθούμε περισσότερο με τις super sampling τεχνολογίες στον βασικό μας υπολογιστή.
Εκτός από τον τεχνικό τομέα, οι παίκτες που επιμένουν στο παιχνίδι με πληκτρολόγιο και mouse έχουν αρκετές επιλογές παραμετροποίησης, καταφέρνοντας έτσι να ανταποκριθεί άριστα σε κάθε στυλ και προτίμηση παιχνιδιού. Επίσης, εκτός από ένα κρασάρισμα στο πρώτο cutscene που μας θορύβησε αρχικά, το παιχνίδι κύλησε ομαλότατα έκτοτε, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Έχουμε, επίσης, εντυπωσιαστεί με το πόσο καλά το The Last of Us: Part 2 – Remastered μπορεί να αναπαραχθεί και σε πιο αδύναμους υπολογιστές, ή φορητούς υπολογιστές-κονσόλες τύπου Steam Deck και ROG Ally X. Ενεργοποιώντας τη δυνατότητα FSR 3.1, ακόμα και σε μέτριες προς χαμηλές ρυθμίσεις, η απόδοση του τίτλου είναι εξαιρετική, δίνοντάς μας την αίσθηση πως το παιχνίδι μπορεί με ευκολία να διατηρήσει έναν σταθερό ρυθμό αναπαραγωγής καρέ με καλή ποιότητα εικόνας.
Η δε χρήση των SSD δίσκων λειτούργησε άψογα, με τα loading screens και τη δημιουργία των shaders να κρατούν μόλις λίγα δευτερόλεπτα, προσφέροντας την ίδια ταχύτητα που παρατηρήσαμε και στον βασικό μας υπολογιστή και μη θυμίζοντας τίποτα το τραγικό λανσάρισμα και τα προβλήματα του πρώτου τίτλου στους υπολογιστές. Κοινώς, η εμπειρία μας ήταν ικανοποιητική και θεωρούμε πως την ίδια εμπειρία θα αποκομίσουν και οι κάτοχοι των υπολογιστών που θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους στα δικά τους συστήματα.
Καταληκτικά, το The Last of Us: Part II Remastered έρχεται την κατάλληλη εποχή στους υπολογιστές. Λίγο πριν την έναρξη της τηλεοπτικής δεύτερης σεζόν, και πέρα από το πως η σειρά θα επιλέξει να διαχειριστεί την πλοκή, το The Last of Us: Part II Remastered γίνεται διαθέσιμο στην κατάλληλη μορφή του και σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κοινό. Παλιοί και νέοι παίκτες αναμένονται να βιώσουν πολύ έντονες σκηνές, ανεξάρτητα από τι πιστεύουν ή το ποια είναι η θεώρηση των πραγμάτων τους σε θέματα που αφορούν την ίδια την κοινωνία και τους ανθρώπους.
Για εμάς, όσες φορές και αν το δούμε, το The Last of Us Part II Remastered θα παραμένει ένα υπέροχο ταξίδι, μια διαδρομή ολοκλήρωσης και ωρίμανσης. Δίνεται ένα κλείσιμο χαρακτήρων και γεγονότων, αφήνοντας μισάνοιχτη μια υπόσχεση για ένα μέλλον όπου θα ξανασυναντηθούμε με αυτούς τους χαρακτήρες, όπως και αν αυτό επιτευχθεί. Και για αυτό αξίζει να περιμένουμε.
Το The Last of Us Part II Remastered κυκλοφορεί για PC από τις 3/4/25. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από το PlayStation Greece.
The post The Last of Us Part II Remastered (PC) | Review first appeared on GameOver.
The post The Last of Us Part II Remastered (PC) | Review appeared first on GameOver.
Ακόμα και αν, λόγω ορισμένων σκηνών και περιεχομένου, ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων, κατάφερε να χτίσει το μύθο του βήμα-βήμα μέσα στα χρόνια, μέχρι το σήμερα. Μέχρι αυτή την ώρα που το The Last of Us Part ΙΙ Remastered ξεφεύγει, επιτέλους, από τα στενά όρια του PlayStation, και γίνεται διαθέσιμο στους κατόχους υπολογιστών.
Στο πρώτο μέρος του τίτλου, οι κάτοχοι υπολογιστών είχαν την ευκαιρία να ακολουθήσουν τα βήματα του Joel και της Ellie σε έναν κόσμο τόσο απόμακρο, αλλά και τόσο πιστευτό – έναν κόσμο σκληρό και άδικο, όπου όλοι όσοι επιβίωσαν προσπάθησαν να βρουν τα πατήματά τους και να αντέξουν στις προκλήσεις που έρχονται εκατέρωθεν: από τους ανθρώπους εχθρικών ομάδων και από τους μολυσμένους που καραδοκούν στα πιο απίθανα μέρη. Το The Last of Us II Part 2 Remastered έρχεται να απογειώσει την εμπειρία του πρώτου.
Να μεταφέρει αυτό το ταξίδι σε επίπεδα περισσότερο συγκινησιακά και με έντονη φόρτιση, αναγκάζοντας τον παίκτη να ανοίξει λίγο τα όρια του μυαλού του, όσο στενά και αν είναι αυτά, αλλά και να μπει στη θέση των πρωταγωνιστών – και ιδίως των πρωταγωνιστριών του τίτλου. Να τις καταλάβει. Να τις δικαιολογήσει. Να νιώσει τον πόνο τους και να αισθανθεί τα κίνητρα πίσω από κάθε δάκρυ, αλλά και από κάθε έκρηξη οργής.
Το The Last of Us Part II Remastered θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως το «παιχνίδι της διπλανής πόρτας». Αυτό που αφηγείται μπορεί να γίνει τόσο οικείο, αλλά και τόσο ξένο, όσο μπορεί να είναι ο γείτονας που μένει στο δίπλα σπίτι. Και αυτό από μόνο του μπορεί να εγείρει έντονη διάθεση για συζήτηση.
Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία της αρχικής έκδοσης μάλλον δεν έχει νόημα να μην μιλήσουμε για την πλοκή και τα spoilers. Και πάλι, ωστόσο, προτιμούμε να μην το κάνουμε, ως ένδειξη σεβασμού σε όσους θα ξεκινήσουν το παρθενικό τους ταξίδι στους υπολογιστές. Στο αρχικό μας κείμενο, ο Νικόλας Μαρκόγλου περιγράφει αναλυτικά το παιχνίδι, αφήνοντας ψήγματα από την πλοκή του τίτλου (τα οποία και ευελπιστούμε ότι θα ικανοποιήσουν τους αναγνώστες του παρόντος κειμένου σε αυτή τη φάση), αλλά και δίνοντας μια πλήρη εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσεται η μάχη, για τις βελτιώσεις σε σχέση με το πρώτο The Last of Us, αλλά και τις νέες κινήσεις (όπως η πρηνηδόν κίνηση) που μπορεί, πολύ συχνά, να κάνουν τη διαφορά στην εξέλιξη του παιχνιδιού.
Σε μεταγενέστερο review του για το The Last of Us Part II Remastered του PlayStation 5, ο Χρήστος Ντίνος μιλά διεξοδικά για όλες τις προσθήκες της συγκεκριμένης έκδοσης. Αναφέρεται στο No Return, το roguelike mode που προστίθεται και δίνει μια διαφορετική νότα δράσης σε σχέση με το κυρίως παιχνίδι. Μας μιλά για το Guitar Free Play, το οποίο και επιτρέπει στον παίκτη να παίξει με μια…ιδιαίτερη κιθάρα, ένα όργανο που παίζει τον δικό του ρόλο στο βασικό παιχνίδι και σίγουρα θα συγκινήσει τους παίκτες.
Αναφέρεται, επίσης, στα πρόσθετα documentaries, ειδικά στο κομμάτι των Lost Levels και την όποια αξία μπορούν να έχουν αυτά για όσους παρακολουθούν στενά το κομμάτι της ανάπτυξης τίτλων, αλλά και τις δυσκολίες που αυτό περιλαμβάνει.
Πράγματι, ολόκληρο το περιεχόμενο της έκδοσης για PlayStation 5 περιλαμβάνεται αυτούσιο στην έκδοση των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε να κάνουμε και με έναν πραγματικά υπέροχο τεχνικό τομέα. Με το αρχικό παιχνίδι να είναι ήδη υπέροχο, με πανέμορφα γραφικά και εξαιρετική κινηματογραφική αίσθηση, η remastered έκδοση έρχεται να το κάνει ακόμα καλύτερο.
Καλύτερες υφές και χρώματα, εντονότερες σκιές και πιο αληθοφανείς φωτισμοί συνθέτουν το παζλ των οπτικών βελτιώσεων για όλους όσους επιθυμούν να βιώσουν την καλύτερη έκδοση του τίτλου μπροστά από την οθόνη των υπολογιστών τους. Το μεγαλύτερο ζήτημα, ωστόσο, έχει να κάνει με την απόδοση στους υπολογιστές. Μετά το φιάσκο της έκδοσης του The Last of Us: Part 1 – Remastered, το φλέγον ζήτημα έχει να κάνει με το πόσο σωστά στέκεται το PC port απέναντι στο ιδιαίτερο οικοσύστημα των υπολογιστών.
Ευτυχώς, η Naughty Dog φαίνεται ότι πήρε το μήνυμα και αυτή τη φορά, μαζί με τον εξωτερικό συνεργάτη της, έρχεται να παραδώσει ένα εξαιρετικό port. Ασχοληθήκαμε κυρίως με το παιχνίδι παίζοντας σε ένα μηχάνημα με έναν i7 επεξεργαστή δωδέκατης γενιάς, με τα γραφικά να αναλαμβάνει μια RTX 3080 και με τη Full HD ανάλυση να είναι και η native ανάλυση της οθόνης, και μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως το The Last of Us: Part 2 – Remastered είναι πραγματικά ένα χάρμα οφθαλμών.
Φωτισμοί, υφές και λεπτομέρειες μοντέλων δεν εμπόδισαν ούτε στιγμή το παιχνίδι να πέσει από τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, προσφέροντας αυτή τη γλυκιά αίσθηση ροής στο μάτι και μη θυμίζοντας σε τίποτα το λανσάρισμα του πρώτου τίτλου της σειράς στους υπολογιστές. Πειραματιστήκαμε επίσης και με την ενεργοποίηση του DLSS 3 αρκετά συχνά, αν και το default αποτέλεσμα μας ικανοποίησε εξ’ αρχής και δεν χρειάστηκε να ασχοληθούμε περισσότερο με τις super sampling τεχνολογίες στον βασικό μας υπολογιστή.
Εκτός από τον τεχνικό τομέα, οι παίκτες που επιμένουν στο παιχνίδι με πληκτρολόγιο και mouse έχουν αρκετές επιλογές παραμετροποίησης, καταφέρνοντας έτσι να ανταποκριθεί άριστα σε κάθε στυλ και προτίμηση παιχνιδιού. Επίσης, εκτός από ένα κρασάρισμα στο πρώτο cutscene που μας θορύβησε αρχικά, το παιχνίδι κύλησε ομαλότατα έκτοτε, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Έχουμε, επίσης, εντυπωσιαστεί με το πόσο καλά το The Last of Us: Part 2 – Remastered μπορεί να αναπαραχθεί και σε πιο αδύναμους υπολογιστές, ή φορητούς υπολογιστές-κονσόλες τύπου Steam Deck και ROG Ally X. Ενεργοποιώντας τη δυνατότητα FSR 3.1, ακόμα και σε μέτριες προς χαμηλές ρυθμίσεις, η απόδοση του τίτλου είναι εξαιρετική, δίνοντάς μας την αίσθηση πως το παιχνίδι μπορεί με ευκολία να διατηρήσει έναν σταθερό ρυθμό αναπαραγωγής καρέ με καλή ποιότητα εικόνας.
Η δε χρήση των SSD δίσκων λειτούργησε άψογα, με τα loading screens και τη δημιουργία των shaders να κρατούν μόλις λίγα δευτερόλεπτα, προσφέροντας την ίδια ταχύτητα που παρατηρήσαμε και στον βασικό μας υπολογιστή και μη θυμίζοντας τίποτα το τραγικό λανσάρισμα και τα προβλήματα του πρώτου τίτλου στους υπολογιστές. Κοινώς, η εμπειρία μας ήταν ικανοποιητική και θεωρούμε πως την ίδια εμπειρία θα αποκομίσουν και οι κάτοχοι των υπολογιστών που θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους στα δικά τους συστήματα.
Καταληκτικά, το The Last of Us: Part II Remastered έρχεται την κατάλληλη εποχή στους υπολογιστές. Λίγο πριν την έναρξη της τηλεοπτικής δεύτερης σεζόν, και πέρα από το πως η σειρά θα επιλέξει να διαχειριστεί την πλοκή, το The Last of Us: Part II Remastered γίνεται διαθέσιμο στην κατάλληλη μορφή του και σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κοινό. Παλιοί και νέοι παίκτες αναμένονται να βιώσουν πολύ έντονες σκηνές, ανεξάρτητα από τι πιστεύουν ή το ποια είναι η θεώρηση των πραγμάτων τους σε θέματα που αφορούν την ίδια την κοινωνία και τους ανθρώπους.
Για εμάς, όσες φορές και αν το δούμε, το The Last of Us Part II Remastered θα παραμένει ένα υπέροχο ταξίδι, μια διαδρομή ολοκλήρωσης και ωρίμανσης. Δίνεται ένα κλείσιμο χαρακτήρων και γεγονότων, αφήνοντας μισάνοιχτη μια υπόσχεση για ένα μέλλον όπου θα ξανασυναντηθούμε με αυτούς τους χαρακτήρες, όπως και αν αυτό επιτευχθεί. Και για αυτό αξίζει να περιμένουμε.
Το The Last of Us Part II Remastered κυκλοφορεί για PC από τις 3/4/25. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από το PlayStation Greece.
The post The Last of Us Part II Remastered (PC) | Review first appeared on GameOver.
The post The Last of Us Part II Remastered (PC) | Review appeared first on GameOver.